محققان موفق به یافتن راهی برای ساخت ذرات نانو با قابلیت برقراری ارتباط با یکدیگر پیدا کرده اند. برقراری ارتباط در این نانو ذرات با استفاده از سیگنال های شیمیایی صورت می گیرد.
دانشمندان موفق به ساخت نانو ذراتی با قابلیت برقراری ارتباط از طریق سیگنال های شیمیایی شده اند. شاید استفاده از نانو ذرات نیز مانند ماشین های پرنده و هوش مصنوعی یکی از کلیدی ترین موضوعات در داستان های تخیلی باشند. هر روز تلاش های زیادی توسط دانشمندان در جهت توسعه تکنولوژی انجام می شود اما با این حال هنوز چالش های زیادی در زمینه ساخت قطعات الکترونیکی مینیاتوری وجود دارد که دانشمندان می بایست بر آن ها غلبه کنند. هنوز یکی از آرزوهای انسان برای ساخت کامپیوترهایی در ابعاد بسیار ریز و کوچک یا همان اندازه نانو به واقعیت نپیوسته است.
علاوه بر این نکته مهم این است که نانو ذرات معمولاً وقتی در کنار هم و به صورت تجمع یافته هستند می توانند کارایی بهتری از خود نمایش دهند و بنابراین در صورتی که بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند عملکرد بسیار بالاتری خواهند داشت.
به گفته ژوزف میکوئل جورنت از دانشگاه بوفالو نیویورک، ذرات نانو به تنها قدرت بالایی ندارند. او همچنین اضافه کرده است که همان طور که کاربر می تواند کارهای بیشتری را با استفاده از کامپیوتر های متصل به اینترنت انجام دهد در واقع نانو ذرات نیز در صورتی که با یکدیگر در تعامل باشند می توانند دستورات و فرمان های بیشتر را اجرا کنند.
هر چند برقراری ارتباط بین نانو ذرات به روش کنونی نیاز به تجهیزات در اندازه بزرگ تری دارد. اما دانشمندان دانشگاهUCM مادرید در اسپانیا توانسته اند روشی پیدا کنند تا با استفاده از آن بر این محدودیت ها چیره شوند.
نتایج مطالعه ای که جزییات آن در مجله Nature Communicatios چاپ شده است، نشان داده است که یکی از رویکردهای جالب برای برقراری ارتباط در سطح نانومتریک بین ذرات نانو تقلید از طبیعت است.
در واقع در طبیعت سلول ها و باکتری ها توسط سیگنال های شیمیایی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و بنابراین بسیاری از دانشمندان مانند دانشمندان آزمایشگاه دانشگاه UCM مادرید از این روش برای برقراری ارتباط میان نانو ذرات استفاده کرده اند. این تیم تحقیقاتی از ذرات دو سویه یکی سوی آن از سیلیکا متخلخل حاوی رنگ و سمت دیگر آن از طلا ساخته شده است به عنوان نانو ذرات استفاده کرده اند. این ذرات با مواد شیمیایی پوشیده شده اند.
ارتباط میان این ذرات از طریق انتقال شیمیایی که در بر روی سطح ذرات رخ می دهد انجام می شود. اولین ارتباط برقرار شده میان این ذرات در وقع انتشار رنگ بین آن ها بوده است. این انتشار رنگ بین ذرات نشان داده است که بین ذرات ارتباط کامل و درستی انجام شده است.
از این ذرات می توان در بدن انسان نیز استفاده کرد. کاربرد این ذرات در بدن می تواند گوناگون باشد که از آن جمله می توان به عنوان ابزاری برای تشخیص بیماری و همچنین جلوگیری از گسترش آن در بدن اشاره کرد. برای مثال در بخش سیلیکا این ذرات به جای رنگ می توان از دارو استفاده کرد تا از آن ها بتوان در درمان بیماری های از جمله سرطان استفاده کرد.
بدون دیدگاه