مبدل های نانویی نور خورشید به دی اکسید کربن

رفتار فلز رودیم بسیار شبیه به پلاتین و ایریدیوم است. در واقع مانند پلاتین، ترکیبی معمول در مبدل‌های کاتالیزوری سه فازی خودرو به حساب می‌آید.
نظم فوق‌العاده‌ی ترکیبات نانو به دانشمندان اجازه می‌دهد تا با دقت بتوانند استوکیومتری واکنش‌های کاتالیزوری را بررسی کنند. با این حال چیزی که نانومکعب‌های رودیم را خاص کرده این است که با وجود آن‌ها می‌توان واکنش را قابل تنظیم کرد. به ندرت اتفاق می‌افتد که واکنشی شیمیایی محصول صددرصد خالص تولید کند. برخی مواقع انجام واکنش در دماهای بالاتر ممکن است منجر به تولید محصولات باکیفیت‌تری شود، ولی همیشه این کار قابل پیش‌بینی نیست. نانومکعب‌های رودیم این عملیات را قابل پیش‌بینی می‌کند.

هنری اوریت، سخنگوی این پروژه می‌گوید:ما دریافتیم وقتی نور را به نانوساختارهای رودیم می‌تابانیم، می‌توانیم باعث شویم واکنش شیمیایی بیشتر به یک جهت خاص حرکت کند. بنابراین ما دریافتیم کاری که حرارت دادن نمی‌تواند برای پیشبرد واکنش در مسیر دلخواه انجام دهد، توسط نور قابل دستیابی است.
اوریت اذعان دارد که نانوذراتِ فلزی می‌توانند مانند آنتن‌های کوچک، نورهای مرئی و فرابنفش را به خوبی جذب کنند و کارهای متنوعی مانند تولید میدان‌های الکتریکی پرقدرت انجام دهند. این حقیقت که نور مرئی و فرابنفش می‌تواند قدرت کاتالیزوری نانومکعب را فعال کند بسیار سودمند است؛ بدین معنی که این فرآیند می‌تواند در نور خورشید انجام شود. سخت است بتوانید چیزی را با انرژی ارزان‌تر از این کار تصور کرد. صرفه‌جویی این کار محدود به انرژی نیست. کاتالیزورهای نانومکعب می‌توانند مصرف مواد اولیه‌ی واکنش را نیز کاهش دهند.

ژیائو ژانگ به‌عنوان همکار در این پروژه می‌گوید:اگر واکنش انتخاب‌پذیری ۵۰ درصدی داشته باشد، هزینه‌ی آن دو برابر زمانی است که انتخاب‌پذیری ۱۰۰ درصد باشد.
هر چند که واکنش تبدیل دی‌اکسید کربن به متان می‌تواند باعث کم کردن غلظت دی‌اکسید کربن در هوا و تمیزی هوا باشد، هنوز مشکل بزرگی در استفاده از این زنجیره‌ی کربنی وجود دارد. گاز متان به نسبت دی‌اکسید کربن حالت گلخانه‌ای بیشتری دارد و تبدیل دی‌اکسید کربن به متان باعث افزایش ذخیره‌ی متان شده و نیازمند نظارت‌های قانونی جدی است.